Przez mróz

Słońce przebija się przez mróz ranka.
Ziemia stwardniała odpoczywa.
Zeschłe Liście otulają jej poszarpane skorupy.
Stuki, sunące samochody, syreny zimowe. Nic jej nie obudzi.
Tylko wiosna, ciepło i bliskość za kilka miesięcy.
Twardnieję razem z naturą.
Lecz wiosna może przyjść w każdej chwili.
Korzystam z zimy we mnie.
Szykuję się na wiosnę.
Czuję pismo.
Nosem, kciukiem, włosem, łukiem, sercem, blaskiem brzasku, głosem. Twoim, moim.
Ale zima. Przecież jest zima.